Iets terug doen

Op maandagochtend via Teams praat ik met Daniël over zijn ervaring met pleegzorg. Hij pakt tussendoor een bakje koffie en maakt een ontspannen indruk. Hij vertelt: “Ik heb altijd mazzel gehad in mijn leven, vandaar dat ik iets positiefs terug wilde doen voor de maatschappij. Margo en ik werkten allebei fulltime en hadden geen kinderen. Margo kwam op het idee van pleegzorg. We wilden kijken of dit iets voor ons was en kozen bewust voor Vakantie- en Weekendpleegzorg. Hierbij gaat het meestal om kinderen die nog bij hun ouders kunnen blijven wonen en eens in de maand zorg nodig hebben. Zo kwam Koen op ons pad.”

Het eerste avontuur 

Daniël vertelt hoe spannend Margo en hij het eerste uitstapje vonden en lacht: “We gingen naar een museum met oude machines speciaal voor kinderen. We wisten dat Koen een druk jongetje was, die zijn eigen regels bepaalde en weinig structuur in zijn leven had. Eenmaal in het restaurant bleek dit al snel. Hij gooide zijn chocolademelk om, rende door het restaurant en klom tegen de muur op. De kok ging uit zijn dak. Het restaurant zat vol met mensen die ons aankeken: hoe kun je je kind zo loslaten?” Daniël denkt terug en voegt hieraan toe: “Ik ga niet ontkennen dat het aan het begin moeilijk was. Er zijn weekenden geweest dat Margo en ik elkaar op zondagavond aankeken en dachten: als dit zo doorgaat stoppen we ermee.”

Rust, regelmaat en reinheid

Door de jaren heen zag Daniël Koen veranderen: “De eerste jaren kwam Koen op vrijdagavond stuiterend bij ons binnen. Met wallen onder zijn ogen van het leven waar hij uit kwam. Hij sliep soms 12 uur achter elkaar. Als hij vervolgens wakker werd moest hij zich aan onze regels houden: iedere avond om 21:00 uur naar bed en af en toe meehelpen in het huishouden. Langzaam kwam hij in ons ritme terecht en werd hij rustiger. Op zondag brachten we hem weer naar zijn ouders. Zodra de deur open ging kon ik de drukte al horen. In het begin hadden we er moeite mee om hem in die hectiek los te laten. Koen vertelde nadat hij een paar jaar bij ons was: ‘het is hier gelukkig rustig’”. Dit is ook precies wat Daniël aan Koen hoopt mee te geven: een fijne omgeving en een andere kijk op de wereld. “Ik wil hem graag laten zien dat het er in een ander gezin ook anders aan toe kan gaan”.

Aan één moment met Koen denkt Daniël vaak terug: “Toen Koen zeven was en we hem een beetje in het gareel hadden, stond hij springend van opwinding bij de voordeur. Ik deed de deur open en hij vloog me om mijn nek en zei: ‘Daniël, ik heb je gemist en ben blij dat ik je weer zie’. Dit was de eerste keer dat Koen liet zien hoe leuk hij het bij ons vond”.

Goede gesprekken

Koen heeft volgens Daniël vooral rust en stabiliteit nodig. “Daarom werkt het ook goed tussen ons: ik blijf rustig en ben door de jaren heen consequent in mijn gedrag. Ik zie Koen stappen maken. Dit geeft mij een goed gevoel. Als hij bijvoorbeeld aan mij vertelt wat er in hem omgaat”. Koen zet tijdens de vele autoritjes met Daniël vaak muziek aan via Spotify. “Laatst begon hij ineens over de tekst. Hij omschreef dat het ging om de liefde die twee mensen voor elkaar voelen. Daarna vertelde hij verlegen maar trots dat hij zijn eerste vriendinnetje had”.

Mannelijk rolmodel 

Daniël vertelt met een glimlach: “Koen is waardevol voor mij. Dit laat ik zien door hem een bro-hug te geven en te zeggen dat ik trots op hem ben. Vervolgens zie ik hem glunderen, zijn ogen gaan stralen en hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. Ik ken Koen vanaf zijn vijfde. Ik kan zijn gezicht lezen. Ik hoop voor Koen een positief mannelijk rolmodel te zijn.”

Naar Margo

De weekenden dat Koen bij Daniël komt prikken zij samen een moment om naar Margo te gaan. “We gaan dan met z’n drieën wandelen, lunchen of kaartspelletjes doen. Dit is voor zowel Koen als Margo belangrijk. Het leuke is dat Koen met Margo over hele andere dingen praat dan met mij. Margo zit veel meer op het empathische vlak. Zij praat meer over gevoelens en kan betere vragen stellen. Margo en ik willen aan Koen meegeven dat je ten alle tijden normaal met elkaar kunt blijven praten”.

Een completer mens 

“De band met Koen zal me mijn leven lang bijblijven. Ik mocht vanaf de zijlijn meekijken hoe Koen opgroeide vanaf zijn vijfde. Door pleegzorg ben ik in contact gekomen met ouders die leefden in een wereld waar ik geen weet van had. Ik leerde vooral begrip te tonen en in te zien dat de ouders van Koen ook mensen zijn met problemen, zorgen en liefde. Het heeft mijn leven verrijkt. Ik heb een bredere kijk op de wereld gekregen. Over een jaar stopt de pleegzorg dan is Koen 18. Ik ben heel benieuwd welke eigen keuzes hij gaat maken. We gaan ‘kiekn wat t wordt’. Eén ding weet ik wel: hij is altijd welkom.”

Ondersteuning Jarabee

Over de ondersteuning die Daniël krijgt van Jarabee tijdens het pleegouderschap vertelt hij: “Ik heb alleen maar positieve ervaringen met pleegzorg en met de plaatsing. De matchers hebben wat mij betreft de juiste match gevonden. Vanuit Jarabee krijgen we goede begeleiding. Met onze pleegzorgbegeleider Linde heb ik, vooral via mail, maandelijks contact. Een nuchtere vrouw met wie ik alles kan bespreken. Als ik haar nodig heb is zij er.”