Verhalen

Met negen kinderen is er altijd reuring in het gezin van Monique en Wilfried Rikhof. Op de keukendeur hangt een ingewikkeld corveeschema, op het aanrecht staan pannen van weeshuisformaat en de serre wordt gevuld met elf stoelen rondom een lange tafel. Dit behoeft weinig toelichting. Hier, in de dorpskern van Saasveld, woont een groot gezin.

Toen ik 18 werd, voelde ik me klaar om op eigen benen te staan. Thuis botste het regelmatig, en ik wilde graag mijn eigen weg vinden. Maar zonder een duidelijk plan of financiële buffer bleek dat lastiger dan gedacht.

Toen mijn partner en ik besloten om te scheiden, wisten we dat dit een grote impact zou hebben op ons hele gezin. We wilden het beste voor onze kinderen, maar vonden het lastig om elkaar als ouders nog te begrijpen en samen te werken.

Ik ben Noah, 17 jaar, en het afgelopen jaar was alles behalve makkelijk. Thuis ging het al langer niet goed. We hadden veel ruzie, en ik voelde me vaak niet begrepen.

Wij zijn een gezin van vier: ik, mijn man en onze twee kinderen, Sophie van 9 en Lucas van 12. Het afgelopen jaar ging het niet goed bij ons thuis.

Ik ben Tim, een jongen van tien jaar, en de laatste tijd gaat het niet zo goed met me. Ik kan me moeilijk concentreren, raak snel boos en het lijkt soms alsof ik altijd de schuld krijg.

Toen ik op mijn 18e zwanger werd, had ik nooit gedacht dat mijn leven zo snel zou veranderen. Ik zat nog op school en was druk bezig met plannen voor de toekomst. Het nieuws van mijn zwangerschap was een grote schok. 

De zussen Ilse (37), Marloes (35) en Tineke (30) groeiden op in een huis vol pleegbroers en -zusjes. Hun ouders vingen door de jaren heen meer dan dertig pleegkinderen op.

Toen we voor het eerst in aanraking kwamen met jeugdhulp, voelde ik me als ouder overweldigd. Mijn zoon Finn, toen zeven jaar oud, had al langere tijd gedragsproblemen. Hij raakte snel gefrustreerd, kreeg woedeaanvallen en vond het moeilijk om zich aan regels te houden, zowel thuis als op school.

"Mijn man en ik werden drie jaar geleden pleegouders van Emma, toen ze vijf jaar oud was. Haar moeder kon tijdelijk niet voor haar zorgen, en Emma had dringend een veilige plek nodig. We hadden altijd het idee gehad dat we iets wilden betekenen voor kinderen die het moeilijk hadden, maar toen het moment daar was, voelde het toch spannend.

Jamie* uit groep 4 van basisschool De Vlinder uit Enschede is een leerling die het goed doet. Toch maakt de school zich wat zorgen om hem. Vanwege een eerdere positieve ervaring besluit de school weer ambulante ondersteuning in te schakelen om preventieve hulp te bieden.

Ik ben Dominique, een 57-jarige alleenstaande vrouw die fulltime werkt. Vandaag wil ik mijn ervaring delen als pleegmoeder van de schattige Eva, een levendige peuter van 3 jaar oud. Eva komt elke drie weken een weekend bij mij logeren, en dat is een avontuur waar ik graag wat over vertel.

Daniël, een accountmanager en business developer in hard en nieren, is inmiddels 11 jaar pleegvader van Koen. Koen was 5 jaar toen hij bij Daniël en zijn vriendin Margo kwam. En hoewel Daniël en Margo inmiddels uit elkaar zijn, komt Koen nog altijd in de weekenden logeren bij Daniël. De twee hebben een speciale band.

Judith is sinds één jaar pleegmoeder van Dylan (1 jaar en 9 maand). Ze heeft samen met haar man drie eigen kinderen; 1 meisje (11 jaar) en twee jongens (9 en 7 jaar).

In de woonkamer van Caroline en Christian in Borne staat een stolp met figuurtjes die de kinderen, ouders en pleegouders voorstellen. Deze stolp staat voor de inmiddels al vijf jaar durende samenwerking tussen hen.

Kinderen spelen, leren en willen de wereld ontdekken. Dat is niet voor elk kind vanzelfsprekend. Sommige kinderen hebben extra ondersteuning, aandacht en uitdaging nodig. Dat kan in een Onderwijs-zorgklas. In een onderwijs-zorgklas komen leren en zorg samen. Anne Verhoeckx liep het afgelopen jaar stage in de Onderwijs-zorgklas in Hengelo. Ze vertelt over haar ervaring.